سرطان چیست؟
در طول زندگی، سلولهای سالم در بدن ما تقسیم سلولی انجام می‌دهند و خود را به روشی کنترل شده جایگزین می‌کنند. سرطان هنگامی شروع می شود که سلول به گونه ای تغییر کند تا خارج از کنترل تکثیر شود. تومور توده ای است که از چنین سلول های غیر طبیعی شکل می‌گیرد. بیشتر سرطانها به شکل تومور هستند، اما همه تومورها سرطانی نیستند.
تومورهای خوش خیم در سایر قسمتهای بدن پخش نمی شوند و تومورهای جدیدی ایجاد نمی‌کنند. تومورهای بدخیم مواد مغذی که برای حیات سلولهای سالم ضروری است را می‌خورند، جای سلولهای سالم را می‌گیرند و در عملکرد بدن اختلال ایجاد می‌کنند.
سرطانها با رشد تومور یا از طریق فرآیندی به نام متاستاز گسترش می‌یابند. بدین صورت که سلولهای بدخیم از طریق رگهای خونی یا لنفاوی به سایر نقاط بدن می‌روند و در نهایت تومورهای جدیدی در سایر قسمت های بدن ایجاد می‌کنند.
اصطلاح سرطان شامل بیش از 100 نوع بیماری است که تقریباً بر تمام قسمتهای بدن تأثیر می گذارند، و همه آنها به طور بالقوه زندگی بیمار را تهدید می‌کنند.
عمده ترین انواع سرطان کارسینوما، سارکوم، ملانوما، لنفوما و لوسمی هستند. کارسینوما شایعترین سرطان تشخیص داده شده است که از پوست، ریه ها، سینه ها، لوزالمعده و غدد سرچشمه می گیرد. لنفوما سرطان لنفوسیت ها هستند، لوسمی سرطان خون است و معمولاً تومورهای جامد ایجاد نمی‌کند، سارکوم ها در استخوان، ماهیچه، چربی، لایه های خونی، غضروف یا سایر بافت های نرم یا پیوندی بدن ایجاد می شوند و نسبتاً نادر هستند. ملانوما سرطانهایی هستند که در سلولهایی ایجاد می شوند که رنگدانه را در پوست ایجاد می کنند.
سرطان برای هزاران سال به عنوان یک بیماری انسانی شناخته شده است، اما علم پزشکی فقط در یک قرن گذشته درک کرده است که سرطان واقعاً چیست و چگونه پیشرفت می کند. متخصصان انکولوژیست، پیشرفتهای چشمگیری در تشخیص، پیشگیری و درمان سرطان داشته اند. امروزه تعداد بیشتری از افراد مبتلا به سرطان، سالهای بیشتری به زندگی ادامه می‌دهند. با این حال، درمان برخی از انواع این بیماری هنوز بسیار سخت است. درمان مدرن می تواند کیفیت زندگی را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد و نرخ بقای مبتلایان را افزایش دهد.
چگونه سرطان تشخیص داده می شود؟
سرطان هرچه زودتر تشخیص داده شود و درمان سریع‌تر آغاز شود، احتمال بهبود آن نیز بیشتر میشود. برخی از انواع آن مانند سرطان پوست، سینه، دهان، بیضه، پروستات و روده ممکن است قبل از جدی شدن علائم توسط خودآزمایی یا سایر اقدامات غربالگری تشخیص داده شود. بیشتر موارد پس از احساس تومور یا هنگام بروز سایر علائم، شناسایی و تشخیص داده می شوند. در مواردی، به طور اتفاقی در نتیجه ارزیابی یا معالجه سایر بیماری ها تشخیص داده می شود.
تشخیص سرطان با معاینه فیزیکی و بررسی سابقه پزشکی بیمار آغاز می شود. مطالعات آزمایشگاهی خون، ادرار و مدفوع می تواند ناهنجاری هایی را نشان دهد که ممکن است ناشی از این بیماری باشد. هنگامی که یک تومور مشکوک است، آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه X، توموگرافی کامپیوتری (CT)، تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI)، سونوگرافی و آندوسکوپی به پزشکان کمک می کند تا مکان دقیق و اندازه تومور را تشخیص دهند. برای تشخیص نوع سرطان، باید بیوپسی انجام شود. یک نمونه بافت از تومور برداشته میشود و در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرد. اگر تشخیص مثبت باشد، آزمایش های دیگری انجام می‌گیرد تا گرید این بیماری مشخص شود. مهمترین چیزی که پزشکان باید بدانند این است که آیا سرطان از یک ناحیه از بدن به منطقه دیگر گسترش یافته است یا خیر. اگر تشخیص اولیه منفی باشد و علائم همچنان ادامه داشته باشد، ممکن است آزمایش های بیشتری لازم باشد.
بیشتر بخوانید: شیمی درمانی چیست؟
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.
