داروهای شیمی درمانی رایج
ده ها داروی شیمی درمانی وجود دارند. آنها اغلب بر اساس نحوه کار و موادی که از آنها ساخته شده اند به گروههایی تقسیم می شوند. هر گروه از داروها سلول های سرطانی را به روشی متفاوت از بین می برند.
- برخی از داروها به DNA سلولهای سرطانی آسیب می رسانند تا از تولید بیشتر آنها جلوگیری کنند. به آنها آلکیل کننده گفته می‌شود که قدیمی ترین نوع شیمی درمانی هستند. آنها انواع مختلفی از سرطان، مانند سرطان خون، لنفوم، لنفوم هوچکین، بیماری مایلوما و سارکوم و همچنین سرطان های پستان، ریه و تخمدان را درمان می کنند. برخی از نمونه های آلکیل عبارتند از: سیکلوفسفامید، ملفان و تموزولومید. با این حال همانطور که آنها سلولهای سرطانی را از بین می برند، می توانند مغز استخوان بیمار را نیز نابود کنند، که می تواند سالها بعد به سرطان خون منجر شود. برای کاهش این خطر، داروها در دوزهای کوچکتر تجویز می‌شوند. انواع داروهای آلکیل کننده پلاتینی، مانند کاربوپلاتین، سیس پلاتین یا اگزالیپلاتین، خطر کمتری برای ایجاد سرطان خون دارند.
- نوع دیگری از داروی شیمی درمانی وجود دارد که در متابولیسم طبیعی سلول ها تداخل ایجاد می‌کند و همین امر باعث می شود که رشد آنها متوقف شود. به این داروها آنتی متابولیت گفته می شود. پزشکان اغلب از آنها برای معالجه سرطان خون و سرطان سینه، تخمدان و روده استفاده می کنند. داروهای این گروه شامل: فلورورا، مرکاپتوپورین، سیتارابین، جمسیتابین و متوترکسات هستند.
- شیمی درمانی آنتراسایکلین به آنزیمهای داخل سلولهای سرطانی حمله می کنند. این آنزیمها به سلولهای سرطانی در تقسیم و رشد کمک می کند. این نوع داروها برای بسیاری از انواع سرطان کار می کنند. برخی از این داروها از جمله داروهای اکتینومایسین، بلومایسین، داونوروبیسین و دوکسوروبیسین هستند. دوز بالای آنتی بیوتیک ضد تومور می تواند به قلب یا ریه های بیمار آسیب برساند. بنابراین پزشک معالج این داروها را برای مدت کوتاهی تجویز خواهد کرد.
- داروهای موسوم به مهار کننده های میتوتیک از تکثیر سلول های سرطانی جلوگیری می کنند. آنها همچنین می توانند ساخت پروتئین هایی که سلول های سرطانی برای رشد نیاز دارند را متوقف کنند. پزشکان ممکن است این داروها را برای سرطان سینه و ریه و انواع مایلوما، لوسمی و لنفوم تجویز کنند. مهارکننده های میتوتیک شامل دوستاکسل، استراموستین، پاکلیتاکسل و وینبلاستین هستند.
- نوع دیگری از داروی شیمی درمانی به نام مهارکننده های توپوایزومراز، به آنزیم هایی حمله می کند که به تقسیم و رشد سلول های سرطانی کمک می کند. آنها برخی از انواع سرطان خون و سرطان ریه ، تخمدان ها و روده ها را از بین انواع دیگر درمان می کنند. این گروه از داروها شامل اتوپوزید، ایرینوتکان، تنی پوساید و توپوتکان است. برخی از آنها ممکن است چند سال بعد احتمال ابتلا به سرطان دوم را افزایش دهند.
- استروئیدها داروهایی هستند که مانند هورمونهای بدن شما عمل می کنند. آنها در معالجه بسیاری از انواع سرطان مفید هستند و می‌توانند از تهوع و استفراغ بعد از یک دور شیمی درمانی جلوگیری کنند. آنها همچنین می توانند از واکنش های آلرژیک به برخی از داروها جلوگیری کنند. برخی از استروئیدهایی که ممکن است پزشک تجویز کند پردنیزون، متیل پردنیزولون و دگزامتازون است.
سایر داروهای سرطان
شیمی درمانی یک روش رایج درمان سرطان است، اما امروزه پزشکان اغلب انواع دیگری از داروهای سرطان از قبیل روشهای درمانی هدفمند، هورمون درمانی و ایمنی درمانی (ایمونوتراپی) را تجویز می کنند. بر خلاف شیمی درمانی، این نوع داروها فقط به سلولهای سرطانی حمله می کنند و به سلولهای سالم آسیب نمی‌زنند. این بدان معنی است که آنها عوارض جانبی خفیف تری ایجاد می کنند. پزشک ممکن است توصیه کند که آنها را به همراه داروهای شیمیایی یا به تنهایی مصرف کنید.
چگونه مشخص می‌شود که داروها موثر بوده اند؟
متخصص انکولوژیست عکس‌العمل بدن در حین درمان و بعد از درمان را بررسی خواهد کرد. او به دنبال علائمی خواهد بود که نشان دهد تومور شما در حال کوچک شدن یا رشد است. او از تست هایی مانند معاینات بدنی، آزمایش خون یا اسکن استفاده می کند. اگر درمان بیمار مؤثر واقع نشده باشد، ممکن است یک دوز متفاوت یا ترکیبی از درمان های دیگر به بیمار تجویز کند.
بیشتر بخوانید: ایمونوتراپی چیست؟
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید.
